04-12-2019,
10.04.2019 SO Warszawa-Praga, SSO Błażej Domagała, III C 1142/17
Dzisiaj, 10.04.2019 roku, przed Sądem Okręgowym Warszawa – Praga w Warszawie, w sprawie dot. kredytu denominowanego do CHF (o nazwie „umowa kredytu budowlano-hipotecznego”), przeciwko bankowi BPH S.A. zapadł wyrok uwzględniający w całości powództwo konsumentów .
Wyrok jest więc korzystny dla konsumentów i równocześnie, z uwagi na jego uzasadnienie, miażdżący dla banku BPH S.A.
Sąd Okręgowy podzielił właściwie wszystkie podniesione podczas procesu sądowego zarzuty i po ogłoszeniu wyroku wyjaśnił, że umowa kredytu jest nieważna w całości między innymi z uwagi na:
1/ jej sprzeczność z naturą stosunku zobowiązaniowego;
2/ jej sprzeczność z zasadami współżycia społecznego;
3/ nieokreślenie kwoty kredytu;
4/ nienależyte (niewystarczające) poinformowanie konsumenta o ryzyku walutowym – tutaj sąd nawiązał do aktualnego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczącego obowiązku informacyjnego po stronie przedsiębiorcy.
Sąd potwierdził również podniesiony przez nas zarzut abuzywności postanowień umownych stwierdzając, iż zastosowany w umowie kredytu mechanizm ustalania bankowego kursu CHF, w oparciu o kursy średnie NBP i marżę wyliczaną jako średnia z kursów 5 innych banków, pozwala w istocie na dowolne ustalanie kursów bankowych.
Zastosowana w umowie klauzula, w zakresie w jakim dotyczyła sposobu „wyliczeń” marży, przedstawia się następująco:
Marże (…) ustalane są raz na miesiąc. Wyliczenie (…) polega na obliczeniu (…) średniej arytmetycznej z kursów kupna/sprzedaży stosowanych do transakcji detalicznych z pięciu banków na ostatni dzień roboczy miesiąca (….) W.w. banki to PKO BP S.A., Pekao S.A., Bank Zachodni WBK S.A., Millennium Bank S.A. i Citybank handlowy Polska S.A.”.
Umowa nie określa w którym dniu miesiąca ustalane są opisane wyżej marże (w umowie pojawia się jedynie informacja, że kursy ustalane są raz na miesiąc).
Procedura pozostawia również bankowi pełną dowolność w wyborze tego, jaki kurs z danego dnia zastosowany zostanie do wyliczenia marży (warto wspomnieć, że na przykład Bank Millennium S.A. publikuje często kilka kursów dziennie, podobnie zachowują się pozostałe banki) – bank może więc dowolnie wybierać sobie to, jaki konkretnie kurs danego dnia jednego z 5 banków przyjmie do wyliczeń. Procedura nie określa bowiem w ogóle godziny ani minuty, z których pochodzić mają kursy tych 5 banków. Wreszcie procedura pozostawia bankowi BPH S.A. dowolność w wyborze banku, w razie gdyby którykolwiek z 5 banków wymienionych w umowie zaprzestał publikacji kursów.
W bardzo podobny sposób o abuzywności mechanizmu wyliczania marży wypowiedział się sąd, słusznie uznając za abuzywną całą klauzulę dot. mechanizmu ustalania bankowego kursu CHF, w tym również w zakresie, w jakim dotyczy ona kursu średniego NBP.
Sąd stwierdził przy tym, że w prawie polskim nie istnieją przepisy dyspozytywne, które pozwalałaby na „wprowadzanie” do umów kredytów pozaumownych kursów CHF.
Na tej podstawie sąd pozbawił wykonalności bankowy tytuł egzekucyjny w całości.
W sprawie orzekał SSO Błażej Domagała. Sygnatura akt III C 1142/17. Wyrok nie jest prawomocny.
Dzisiaj, 10.04.2019 roku, przed Sądem Okręgowym Warszawa – Praga w Warszawie, w sprawie dot. kredytu denominowanego do CHF (o nazwie „umowa kredytu budowlano-hipotecznego”), przeciwko bankowi BPH S.A. zapadł wyrok uwzględniający w całości powództwo konsumentów .
Wyrok jest więc korzystny dla konsumentów i równocześnie, z uwagi na jego uzasadnienie, miażdżący dla banku BPH S.A.
Sąd Okręgowy podzielił właściwie wszystkie podniesione podczas procesu sądowego zarzuty i po ogłoszeniu wyroku wyjaśnił, że umowa kredytu jest nieważna w całości między innymi z uwagi na:
1/ jej sprzeczność z naturą stosunku zobowiązaniowego;
2/ jej sprzeczność z zasadami współżycia społecznego;
3/ nieokreślenie kwoty kredytu;
4/ nienależyte (niewystarczające) poinformowanie konsumenta o ryzyku walutowym – tutaj sąd nawiązał do aktualnego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczącego obowiązku informacyjnego po stronie przedsiębiorcy.
Sąd potwierdził również podniesiony przez nas zarzut abuzywności postanowień umownych stwierdzając, iż zastosowany w umowie kredytu mechanizm ustalania bankowego kursu CHF, w oparciu o kursy średnie NBP i marżę wyliczaną jako średnia z kursów 5 innych banków, pozwala w istocie na dowolne ustalanie kursów bankowych.
Zastosowana w umowie klauzula, w zakresie w jakim dotyczyła sposobu „wyliczeń” marży, przedstawia się następująco:
Marże (…) ustalane są raz na miesiąc. Wyliczenie (…) polega na obliczeniu (…) średniej arytmetycznej z kursów kupna/sprzedaży stosowanych do transakcji detalicznych z pięciu banków na ostatni dzień roboczy miesiąca (….) W.w. banki to PKO BP S.A., Pekao S.A., Bank Zachodni WBK S.A., Millennium Bank S.A. i Citybank handlowy Polska S.A.”.
Umowa nie określa w którym dniu miesiąca ustalane są opisane wyżej marże (w umowie pojawia się jedynie informacja, że kursy ustalane są raz na miesiąc).
Procedura pozostawia również bankowi pełną dowolność w wyborze tego, jaki kurs z danego dnia zastosowany zostanie do wyliczenia marży (warto wspomnieć, że na przykład Bank Millennium S.A. publikuje często kilka kursów dziennie, podobnie zachowują się pozostałe banki) – bank może więc dowolnie wybierać sobie to, jaki konkretnie kurs danego dnia jednego z 5 banków przyjmie do wyliczeń. Procedura nie określa bowiem w ogóle godziny ani minuty, z których pochodzić mają kursy tych 5 banków. Wreszcie procedura pozostawia bankowi BPH S.A. dowolność w wyborze banku, w razie gdyby którykolwiek z 5 banków wymienionych w umowie zaprzestał publikacji kursów.
W bardzo podobny sposób o abuzywności mechanizmu wyliczania marży wypowiedział się sąd, słusznie uznając za abuzywną całą klauzulę dot. mechanizmu ustalania bankowego kursu CHF, w tym również w zakresie, w jakim dotyczy ona kursu średniego NBP.
Sąd stwierdził przy tym, że w prawie polskim nie istnieją przepisy dyspozytywne, które pozwalałaby na „wprowadzanie” do umów kredytów pozaumownych kursów CHF.
Na tej podstawie sąd pozbawił wykonalności bankowy tytuł egzekucyjny w całości.
W sprawie orzekał SSO Błażej Domagała. Sygnatura akt III C 1142/17. Wyrok nie jest prawomocny.